«Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,
τη λάμπα κρατώ ψηλά,
να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά.
Να βρούνε στρωμένο τραπέζι,
σταμνί για να πιει ο καημός
κι ανάμεσά μας θα στέκει
ο πόνος, του κόσμου αδερφός.
Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν,
σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός
κι εκεί καθώς θα μιλάμε
θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός»
Στίχοι- Ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης
Μελωποιημένο από τον Μίκυ Θεοδωράκη.
Σε μια σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε, που από την μια, υπάρχουν τα ανθρώπινα δικαιώματα θεσμοθετημένα και από την άλλη -καθημερινά- αυτά τα ίδια παραβιάζονται, προσπάθησαν να περιηγηθούν οι μαθητές της Γ΄τάξης, στα πλαίσια του μαθήματος της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής με οδηγό τη διδάσκουσα κα Παπαδάκη Στέλλα. Στόχος ήταν η ευαισθητοποίηση των μαθητών και η ανάδειξη του ανθρωπιστικού ιδεώδους.
Σε αυτή την προσπάθεια σημαντική ήταν η συνεισφορά του μαθήματος των Εικαστικών και της διδάσκουσας Βίκυς Καμένου, αλλά και η άκρως παιδαγωγική αξιοποίηση του όλου εγχειρήματος από την κα Ψαράκη Ειρήνη στα πλαίσια του μαθήματος της Μουσικής.
Η προσέγγιση της πραγματικότητας από τη μία απαιτεί την ψύχραιμη αντικειμενική οπτική της επιστήμης και από την άλλη την ευαισθησία και τη λεπτότητα της προσέγγισης των τεχνών. Και όπως οραματιζόταν ο ποιητής ..
«Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη/μ’ ένα άστρο ή μ’ ένα γιασεμί,/σαν ένα τραγούδι που, καθώς βρέχει,/παίρνει το μέρος των φτωχών» …..
